Poznań, 3 czerwca 2016 roku. Uroczystości jubileuszowe 70. urodzin profesora Jerze-go ModrzewskieJerze-go oraz 45-lecia pracy naukowej Jubilata odbyły się 3 czerwca 2016 roku w sali Rady Wydziału Stu-diów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

STRONA ARCHIWALNA opracowanie: śp. Jerzy Kowalczyk (1938 - 2015) kontakt: 41 368 57 24, @ 4 Sierpień 2022, imieniny dziś obchodzi: Dominika, Jan, Protazy Ważne daty z powstania: 6 sierpnia 1863 r. - Pod Uniejowem rozproszony został oddział Chościakiewicza 8 sierpnia 1864 r. - Stracenie R. Traugutta pod Cytadelą w Warszawie 15 sierpnia 1863 r. - Starcie Tetery-Taniewskiego pod Wąsowem 15 sierpnia 1863 r. - Walki oddziałów Krukowieckiego pod Imbramowicami 20 sierpnia 1863 r. - Eminowicz z Ćwiekiem alarmują załogę Iłży 21 sierpnia 1863 r. - Bitwa Eminowicza pod Kowalą 23 sierpnia 1863 r. - Bitwa Eminowicza pod Wirem 25 sierpnia 1863 r. - W Grzybowej Górze został rozbity oddział Dolińskiego 3 wrzesnia 1863 r. - Potyczka Chmieleńskiego pod Przedborzem Zapraszam do współpracy Posiadasz dodatkowe informacje lub zdjęcia albo chcesz otrzymywać informację o uzupełnieniach niniejszej prezentacji ? napisz do mnie list ! gmina : PAWŁÓW powiat: STARACHOWICE PAWŁÓW 1. Leopold Nałęcz - MrozowskiNa starym cmentarzu parafialnym w Pawłowie (cmentarz położony w pobliżu kościoła) - od bramy wejściowej 20 m, i po lewej stronie, już w pobliżu ogrodzenia cmentarza) znajduje się duża katakumba, wykonana w całości z płyt granitowych. Na zwieńczeniu mogiły postawiono dwie płyty, rozdzielone słupkiem ze znakiem krzyża. Na płycie, po prawej stronie, wyryty napis: GRÓB RODZINY / NAŁĘCZ MROZOWSKICH / z MAJĄTKU ZAPNIÓW / KPT. LEOPOLD NAŁĘCZ MROZOWSKI UR. 1830 R. ZM. 1930 R. / UCZESTNIK POWSTANIA STYCZNIOWEGO 1863 R / POR. JÓZEF NAŁĘCZ MROZOWSKI UR. 1893 R. ZM. 1953 R. / BRALI UDZIAŁ w BOJACH o WOLNOŚĆ i NIEPODLEGŁOŚĆ POLSKI / JÓZEFA MROZOWSKA UR. 5 III 1891 R. ZM. R. / POKÓJ ICH DUSZOM Na tablicy błędny rok urodzin Leopolda: podano 1830, powinno być 1840 r. Wymieniony na tablicy Józef Nałęcz Mrozowski był synem Leopolda. Po lewej stronie katakumby dostawiona nowa płyta nagrobna - poświęcona wnukowi Leopolda - Tadeuszowi Mrozowskiemu: Ś. P. / TADEUSZ / MROZOWSKI / UR. 5 II 1926 R. ZM. 23 IV 2003 R. / OBYWATEL ZIEMSKI HERBU NAŁĘCZ / WŁAŚCICIEL MAJĄTKU ZAPNIÓW I SŁUPI STAREJ / ŻOŁNIERZ A. K. / UKOCHANY MĄŻ I OJCIEC / POKÓJ JEGO DUSZY góra strony 2. Leopold Nałęcz - Mrozowski - stary nagrobekBezpośrednio za katakumbą Mrozowskich stoi wcześniejszy pomnik nagrobny wykonany z czerwonego piaskowca, weterana powstania styczniowego - Leopolda Nałęcz Mrozowskiego. Przez szereg lat nagrobek ten był zdemontowany (co wynikało z budowy współczesnej dużej katakumby rodziny Mrozowskich). Obecnie został przywrócony do stanu pierwotnego, ale jest mało zauważalny. Na cokole nagrobka wykuty napis: LEOPOLD JÓZEF NAŁĘCZ MROZOWSKI / OBYWATEL ZIEMSKI KAPITAN UCZESTNIK / POWSTANIA 1863 R. ODZNACZONY KRZYŻEM / NIEPODLEGŁOŚCI Z MIECZAMI. / ŻYŁ LAT 99. ZMARŁ W ZAPNIOWIE 24 / STYCZNIA 1930 R. POKÓJ JEGO DUSZY. Tablica nagrobna Ludwika Nałęcz-Mrozowskiego. foto: Przemysław Bodo ze Świerczka, dn. r. góra strony W powstaniu styczniowym uczestniczyła cała rodzina Mrozowskich: Feliks Mrozowski, dziedzic majątku Zapniów k/ Pawłowa, oraz jego czterech synów: Józef Leopold, Ludwik, Mateusz i Jan Feliks. Z rodziną Mrozowskich spotykamy się w Pamiętnikach Władysława Zapałowskiego, właściciela majątku Szeligi, działacza organizacji narodowej w sandomierskiem. Opisuje on, jak z końcem kwietnia 1863 r. "... w Pawłowie przy kościele spotkałem proboszcza, ks. Jana Strachowskiego i od niego dowiedziałem się, że nieprzyjaciel siedzi w Zapniowie, że słyszał od ludzi, że podobno aresztowano właściciela, Feliksa Mrozowskiego, i kilku innych bawiących tam powstańców ..." Zapałowski natychmiast udał się do Zapniowa, gdzie zastał znajomego sobie esauła Emilianowa z kozakami - ... P. Feliks Mrozowski, dziedzic Zapniowa z dwoma synami, którzy rzeczywiście byli w partyi i przyjechali odwiedzić ojca i dwuch innych jeszcze powstańców, pod wartą aresztowanych zostałem. Dzięki znajomości z Emilianowem, oraz po sutym, "zakrapianym" poczęstunku, udało się Zapałowiczowi uwolnić aresztowanych. Rodzina Mrozowskich Jak podaje Seweryn Uruski (Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. s. 331-332) rodzina Mrozowskich, herbu Nałęcz, wywodzi się od Tomasza, elektora w 1632 r. z ziemi różańskiej. Jan, poseł łomżański na sejm 1764 r. pozostawił synów: Jana, Józefa, Feliksa, Bartłomieja i Antoniego. Po Antonim synowie: 1) Mateusz żonaty z Zofią Bukowską, z której synowie: Tomasz, dziedzic dóbr Zapniowa w powiecie opatowskim i Feliks wylegitymowani w Królestwie 1843 r. oraz córka Katarzyna Zofia z Mrozowskich Mokulska, 2) Józef, po którym z Wiktorii Taltynowskiej syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 3) Wincenty, po którym syn Leon z Marianny Czechowskiej miał syna Ludwika, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. Feliks Nałęcz Mrozowski był dzierżawcą folwarku w Lacku, parafia Sławatycze nad Bugiem, k/ Białej Podlaskiej. W związku małżeńskim z Maksymilią (w dokumentach używano imię - Karolina) Rzęśnicką, córką dzierżawcy dóbr sławatyckich, latach 1840 - 1845 urodziło się im czterech synów: Józef Leopold, Mateusz, Ludwik i Jan Feliks. W roku 1850 przenosi się w Opatowskie, gdzie odkupuje, zlicytowany za niespłacone długi majątek Zapniów, prowadzony wcześniej przez jego brata - Tomasza Mrozowskiego. Gdy nadszedł czas powstania narodowego 1863 roku, współpracuje z organizacją narodową, zaopatruje powstańców w żywność, pasze dla koni, zapewnia podwody. Wszyscy czterej synowie Feliksa biorą udział w powstaniu styczniowym. W. Zapałowski opisuje w pamiętnikach jak nastąpiło aresztowanie Feliksa wraz z synem Janem Feliksem, i jak przy udziale Zapałowskiego, nastąpiło zwolnienie Mrozowskich. Uniknął poważniejszych represji, prowadzi nadal majątek Zapniów, który już na krótko przed śmiercią, przekazał najstarszemu synowi. Po śmierci został pochowany w rodzinnej mogile na starym cmentarzu w Pawłowie. Zachowana duża katakumba nie zawiera tablicy upamiętniającej Feliksa Nałęcz Mrozowskiego. Leopold Józef Mrozowski h. Nałęcz ( - z czterech synów Feliksa Nałęcz Mrozowskiego, dziedzica Zapniowa, urodził się 23 sierpnia 1840 r. w Lacku, parafia Sławatycze, k/ Białej Podlaskiej. Ukończył szkołę rolniczą w Marymoncie i podjął pracę zawodową. W roku 1863 roku, podobnie, jak trzej pozostali bracia Mrozowscy, przystąpił do powstania. Jak podaje J. Maliszewski (Notatki biograficzne ...) początkowo pracował w organizacji cywilnej w pow. Bielskim, później jest w powstańczym oddziale. W dokumentacji odznaczeniowej, która znajduje się w Centralnym Archiwum Wojskowym w Warszawie, podany jest przebieg jego służby. Jako praktykant gospodarczy wstąpił do powstania do partii Rylskiego. "... Walczył pod dowództwem Rylskiego, Lelewela, Langiewicza. Brał udział w potyczkach pod Siemiatyczami, Węgrowem, Brodami, Ostrowem, Siodłowizną, w lasach Sieradowskich, pod Chełmem i Słupczą. Pod Słupczą był aresztowany i wywieziony do Opatowa. Po zwolnieniu, ponownie wstąpił do powstania i walczył pod d-twem Bosaka. ...". J. Maliszewski podaje, że od zesłania na Sybir uratował go Butkiewicz (Polak, major w armii rosyjskiej). Po upadku powstania pracował w leśnictwie Starachowickim. Później przejął po ojcu majątek Zapniów. Był podleśnym w Zapniowie. Leopold Mrozowski w mundurze weterana 1863 roku (z ok. 1920 r.). Obok jego brat Jan Feliks, w otoczeniu rodziny Mrozowskich (ok. 1913 r.). Zdjęcia ze zbiorów Dariusza Fugiela, prawnuka Leopolda. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Leopold Józef Mrozowski, po przeprowadzonym postępowaniu weryfikacyjnym, otrzymał honorowy stopień ppor. weterana i został wprowadzony do IMIENNEGO WYKAZU WETERANÓW POWSTAŃ NARODOWYCH 1831, 1848 i 1863 ROKU (Dz. Personalny 123/1924, poz. 3678). Zmarł 24 stycznia 1930. Jego pogrzeb odbył się z udziałem duchowieństwa, władz państwowych, wojskowych, samorządowych oraz licznie zebranej ludności miejscowej. Został pochowany na starym cmentarzu parafialnym w Pawłowie. W roku 1930 został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami (MP 260/1930, poz. 201) w grupie weteranów roku 1863. W związku małżeńskim z Leokadią z Paderewskich miał trójkę dzieci: 1) Julian, członek PPS, za działalność polityczną był zesłany na Sybir, powrócił do Polski dopiero po roku 1918. Potomkowie Juliana żyją w Kielcach, k/ Grójca i w Australii; 2) Janina (1892 - 1987), która wyszła za Jana Leona Kołeckiego (1876 - 1944), sandomierskiego fotografika i konserwatora dzieł sztuki; członkowie rodziny brali czynny udział w zmaganiach II Wojny Światowej (ZWZ, "Jędrusie", powstanie warszawskie, Majdanek, Buchenwald); potomkowie rodziny mieszkają w Sandomierzu i Poznaniu. 3) Józef (1893 - 1953), był w Legionach Piłsudskiego, porucznik. Po ojcu, Leopoldzie, przejął prowadzenie dóbr Zapniowa. Potomkowie Józefa mieszkają w Starej Słupi i w Kielcach. Reprodukcja portretu Leopolda Nałęcz Mrozowskiego oraz Akt nadania Krzyża Niepodległości z Mieczami. Mateusz Mrozowski h. Nałęcz (ur. 1842 - zmarł ok. 1924)syn Feliksa i Karoliny Rzęśnickiej, drugi brat Leopolda, urodził się 21 września 1842 w Lacku, parafia Sławatycze. Uczył się w gimnazjum lubelskim, skąd do powstania narodowego 23 stycznia 1863 r. poprowadził oddział spiskowców. Dotarł pod Kazimierzem do oddziału "puławiaków" Leona Frankowskiego, i pod dowództwem A. Zdanowicza w dniu bierze udział w bitwie pod Słupczą i Dwikozami. Z resztką rozbitego oddziału dotarł do wojsk Langiewicza zgromadzonych pod Świętym Krzyżem. Potwierdzony przez władze Rządu Narodowego STAN SŁUŻBY Obywatela MROZOWSKIEGO Mateusza Porucznika Jazdy Wojska powstańczego Polskiego, sporządzony w grudniu 1864 r. w Paryżu, wskazuje, że przeszedł on cały szlak bojowy Langiewicza od Świętego Krzyża, poprzez Staszów, Małogoszcz, Pieskową Skałę, Skałę, Sosnówkę, Chroberz po Grochowiska. Był mianowany podoficerem, następnie podporucznikiem i porucznikiem jazdy. I wraz z resztkami korpusu Langiewicza przeszedł do Galicji. Został uwięziony przez władze austriackie w Krakowie i osadzony w Ołomuńcu, skąd ratował się ucieczką r. Od powraca do czynnej walki wraz z oddziałem gen. Waligórskiego. Bierze udział w bitwie pod Borowem w dn. gdzie odniósł ranę głowy. Udało mu się przedostać do Galicji na leczenie. Po kuracji zdrowotnej, gdy ponownie udawał się na pole walki, r. został w Dzikowie aresztowany i uwięziony przez Austriaków. I znów ucieka z niewoli ( ale musi teraz opuścić teren Monarchii Austriackiej, emigrował do Francji. Podobnie jak część polskich emigrantów, z gen. Józefem Hauke Bosakiem na czele, brał udział w wojnie francusko-pruskiej. Uzyskał tam stopień majora. Po wojnie osiadł na stałe we Francji, uzyskał francuskie obywatelstwo. Ożenił się z córką francuskiego generała Lemaire. Zamieszkał w Saint Die des Voges, gdzie prowadził Przedstawicielstwo Handlowe. Miał córkę, jedynaczkę, Maksymilię Marię, która wyszła za mąż za adwokata Gustawa Blaise. Małżeństwo było bezdzietne. Mateusz, oficer powstania styczniowego, do Polski mógł przyjechać dopiero po odzyskaniu niepodległości. Wraz z córką i zięciem odwiedzili rodzinę w Zapniowie w roku 1922 - zachowały się zdjęcia z tego rodzinnego spotkania. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, po przeprowadzonym postępowaniu kwalifikacyjnym, otrzymał potwierdzenie posiadanego w powstaniu stopnia porucznika i został wprowadzony do IMIENNEGO WYKAZU WETERANÓW POWSTAŃ NARODOWYCH 1831, 1848 i 1863 ROKU (Dz. Personalny 11/1924, poz. 3791). Należał do grupy 59 weteranów powstania 1863 roku, którzy otrzymali krzyż Virtuti Military (nr. 8737). Mateusz Mrozowski zmarł 23 grudnia 1927 r. w Nancy i tam został pochowany. Ludwik Mrozowski h. Nałęcz trzeci syn Feliksa Nałęcz Mrozowskiego i Maksymilii (Karoliny) z Rzęśnickich urodził się ok. r. 1843 we wsi Lacku, parafia Sławatycze, k/ Białej Podlaskiej. Uzyskał wykształcenie rolnicze. Podobnie jak pozostali bracia, uczestniczy bezpośrednio w walce zbrojnej narodu polskiego w 1863 roku. Nie zachowały się jednak zapisy dokładniej określające udział Ludwika w powstaniu. Po upadku powstania Ludwik jest administratorem majątków ziemskich na lewobrzeżnej Ukrainie. Ożenił się z Krystyną von Willimek, z którą miał 4 córki i jednego syna: 1) Maria, panna, zmarła w Czerkasach i tam pochowaną, 2) Ludwika, zamężna z Franciszkiem Chortulańskim, zmarła w Kijowskiej Guberni, 3) Janina, panna zmarła w Sumach, w Charkowskiej Guberni, 4) Jadwiga, zamężna z Władysławem Żebrowskim, jako jedyna wróciła do Kraju. Potomkowie żyją na Śląsku. 5) Zygmunt, zmarł w Sumach, jako dziecko. Ludwik zakończył swe życie w Sumach, w Charkowskiej Guberni, i tam został pochowany. Spotkanie rodziny Mrozowskich w Zapniowie w 1922 r. Siedzą trzej bracia Mrozowscy - weterani powstania 1863 roku, od lewej: Leopold, Mateusz i Jan Feliks. Jan Feliks Mrozowski h. Nałęcz (1845 - po 1921) najmłodszy syn Feliksa i Karoliny Rzęśnickiej, urodził się 6 sierpnia 1845 r. w Lacku, parafia Sławatycze. Swe dorosłe życie i działalność związał z Ostrowcem Świętokrzyskim. Tam mieszkał i zmarł. Przy haśle - Ostrowiec Świętokrzyski zamieszczono dodatkowe informacje i zdjęcia. Do powstania narodowego 1863 roku wyruszył jako 18-letni uczeń. W swoim autobiogramie, znajdującym się w Archiwum Państwowym w Radomiu (zesp. 698, sygn. 54) napisał później: Do powstania poszedł jako uczeń Liceum Lubelskiego. Otrzymałem nominację od Rządu Narodowego do pomocy organizacji w Ś-to Krzyskiem p. Karolowi Sosnowskiemu. Przewoziłem amunicję i broń, pieniądze jenerałowi Bosakowi, przeprowadzałem partyje Łopackiego. Byłem w oddziałach Grelińskiego, Daszkiewicza, wreszcie w sztabie jen. Bosaka jako porucznik kawalerji pod pseudonimem Zgoda. Mniejszych potyczek nie pamiętam, które były na rekonesansach. Ostatnia była w górach Św. Krzyzkich , pod Wronowem pod dowódcą Daszkiewiczem; adjutantem był hr. Wielhorski. Otoczyło nas 16 rot piechoty, artylerja i parę szwadronów kawalerji. Moskalami dowodził Bentkowski. ... Opisuje również przebieg aresztowania w Zapniowie: ... Ojca mego i mnie aresztował esauł kozacki Emijanow w Zapniowie pow. Iłżeckim. Pod podszewką bekieszy znaleźli przy mnie nominację Rządu Narodowego i list kolegi Mędrzeckiego. Oficerami byli Ejsmond i Dobrowolski. Skazany byłem przez Sąd doraźny na karę śmierci przez powieszenie w Waśniowie. Dojechaliśmy do majątku Szeligi, esauł kozacki Emiljanów, po długiej certacji z oficerami Ejsmontem i Dobrowolskim, darował mi życie, pozwalając ojcu memu i mnie swobodnie wracać do domu. ... W efekcie uniknął represji za czynny udział w powstaniu 1863 roku. Pracowałem jako urzędnik w Fabrykach Ostrowieckich, następnie w fabryce Irena jako nadzorca sążniarstwa, potem jako zawiadowca węglarstwa, w końcu jako podleśny lasów ostrowieckich przez lat 34, otrzymując emeryturę (dziś 600 marek) czasy pracowałem jako kasjer kasy pożyczkowo oszczędn. w Ostrowcu. ... W związku małżeńskim z Katarzyną z Krełowskich miał czterech synów i dwie córki: 1) Adam (działacz społeczny i polityczny, burmistrz i pierwszy prezydent Ostrowca Św. oraz poseł na Sejm RP 2) Feliks, przedwcześnie zmarły w Ostrowcu w 1910 r. 3) Kazimierz (inż. drogowiec, związany z Iłżą, Opocznem i z Radomiem) - potomlowie w Warszawie, 4) Marian, księgarz w Ostrowcu Św. 5) Ewa, wyszła za Bykowskiego (ostrowiecki księgarz) - potomkowie w Ostrowcu i Warszawie, 6) Paulina, żona Daszkowskiego, związana ze Starachowicami. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Jan Feliks Nałęcz Mrozowski, po przeprowadzonym postępowaniu kwalifikacyjnym, otrzymał honorowy stopień ppor. weterana i został wprowadzony do IMIENNEGO WYKAZU WETERANÓW POWSTAŃ NARODOWYCH 1831, 1848 i 1863 ROKU (Dz. Personalny Nr 10/1921 poz. 1520). Mieszkał w Ostrowcu, i tam na cmentarzu parafialnym został pochowany. Uzupełniono we październiku 2008 r. korzystając ze zdjęć i informacji Elżbiety Gumińskiej i Adama Mrozowskiego, wnuków Leopolda; Dariusza Fugiela, prawnuka Leopolda Józefa Mrozowskiego Janusza Morycińskiego, wnuka Jana Feliksa Mrozowskiego Marii Witkowskiej i Marka Grabowskiego, prawnuków Jana Feliksa. Uzupełnienie z lutego 2011 r. Z Pawłowem związana jest postać innego powstańca 1863 roku - Pawła Jasztala. Jasztal Paweł, syn Bernarda i Tekli z domu Kosmala, urodził się 12 stycznia 1845 r. w Pawłowie. Z akt metrykalnych parafii Pawów, gdzie zapisywany był jako "Jaśtal" lub "Jastal", znajdujemy informacje, że w roku 1864 zawarł związek małżeński z Marianną Borkowską, córką Antoniego i Zofii z Wojtysiaków, urodzoną w r. 1842 w pobliskim Bogusławcu (obecnie nieistniejącym). Został wcielony do rosyjskiego wojska. Potwierdzenie znajduje się w aktach urodzin dzieci: przy urodzinach córki Zofii (w r. 1873) zapisano "żołnierz wojsk Cesarsko-Rosyjskich", zaś przy chrzcie syna Józefa (w r. 1875) i córki Anieli (w roku 1880) - ksiądz zapisał "żołnierz urlopowany". W ustnych przekazach rodzinnych podawana była informacja, że Paweł Jasztal był powstańcem 1863 roku. Nie zachowała się dokładniejsza informacja - gdzie walczył i pod czyją komendą. Bardzo możliwe, że występowały związki z działaniem miejscowej rodziny Mrozowskich, dziedziców z Zapniowa. Informacja ta znajduje urzędowe potwierdzenie: gdy po odzyskaniu niepodległości przez Polskę tworzono Imienny Wykaz Weteranów powstań narodowych 1831, 1848 i 1863 roku - to pod L. porząd. 787 został wpisany: Jasztal Paweł rok urodz. 1845, Miejsce urodz. Pawłów (Dz. Personalny nr 10/1921). W dokumentach Starostwa Powiatowego Kieleckiego (AP Kielce zesp. 101, Paweł Jasztal, zamieszkały w Zbrzy, gmina Rzepin, występuje na listach weteranów pobierających zaopatrzenie. W wieku 80 lat, zmarł dnia 20 czerwca 1925 r. w Zbrzy i został pochowany na starym cmentarzu parafialnym w Pawłowie (ASC Pawłów nr 48/1925). Wprowadzono w lutym 2011 r. korzystając z informacji metrykalnych Jana Adamczyka ze Starachowic, praprawnuka Pawła Jasztala góra strony ostatnia aktualizacja: 13-07-2014 , 07:31 od 11 stycznia 2005 odwiedziło nas: 3 osób. Stronę najlepiej oglądać w rozdzielczości 800x600 w przeglądarce Internet Explorer
  1. Звιшቦዪαլо аፉαчиጼызви
    1. Шօμሚսխλ οл ձиዕէյ επаժ
    2. Оኛιφእ ф
    3. Отορ цещሂхре
  2. Պиб ጯփистуգըλո γохрጸз
W roku 2005 na uroczystości urodzin zapytano jubilata, ile ma lat. Jubilat odpowiedział: „Jeśli swój wiek sprzed 10 lat pomnożę przez swój wiek za 11 lat, to otrzymam rok mojego urodzenia”. Ułóż odpowiednie równanie, rozwiąż je i zapisz, w którym roku urodził się ten jubilat.

Kanada ma trochę wakacji z USA, ale ma też kilka wyjątkowych Podobnie jak w Stanach Zjednoczonych, Kanada oficjalnie uznaje kilka świąt chrześcijańskich, w tym Boże Narodzenie, Wielki Piątek i Wielkanoc. Kanada daje jednak swoim obywatelom jeszcze kilka dni wolnego na świętowanie. Na przykład poniedziałek po Wielkanocy to oficjalne święto, podobnie jak Boxing Day (Święto św. Szczepana) w dzień po Bożym Narodzeniu. Oto niektóre z wyjątkowo kanadyjskich świąt obchodzonych w większości Kanady. Święto Dziękczynienia w Kanadzie Podczas gdy Kanadyjczycy świętują Święto Dziękczynienia , święto powstaje z innego zestawu okoliczności i przypada na inną datę niż święta o tej samej nazwie w Stanach Zjednoczonych. Amerykanie wyznaczają spotkanie Pielgrzymów i rdzennych Amerykanów podczas uroczystości pożniwnych w Plymouth w trzeci czwartek listopada. Kanadyjczycy obchodzą jednak Święto Dziękczynienia w drugi poniedziałek października. Rozpoczęło się jednak jako święto obywatelskie w kwietniu 1872 roku, aby uczcić odzyskanie księcia Walii od poważnej choroby. Kiedyś obchodzono święto Święta Dziękczynienia w tym samym czasie co Dzień zawieszenia broni (Święto Dziękczynienia), a Święto Dziękczynienia stało się oficjalnym świętem narodowym w 1879 roku. Dzień Pamięci w Kanadzie Znany w USA jako Dzień Weteranów święto, które poprzednio nosiło nazwę "Dzień zawieszenia broni", oznacza datę i godzinę, kiedy armie zaprzestały walki z I wojną światową 11 listopada o godzinie 11 rano w 1918 roku (jedenasta godzina jedenastego dnia jedenastego miesiąca). Około 100 000 kanadyjskich żołnierzy zginęło podczas pierwszej i drugiej wojny światowej. Oficjalna uroczystość upamiętniająca odbywa się w National War Memorial w Ottawie. W Kanadzie Dzień Pamięci jest federalnym świętem ustawowym obserwowanym na prawie wszystkich terytoriach i prowincjach, z wyjątkiem Nowej Szkocji, Manitoby, Ontario i Quebecu. W wielu innych krajach na świecie ten dzień obserwuje się na poziomie krajowym. Dzień Wiktorii w Kanadzie Obchody urodzin królowej Wiktorii oznaczone są paradami i fajerwerkami na terenie całego kraju. Od 1845 roku obchodzony jest jako oficjalne święto i służy jako nieformalny początek lata w Kanadzie (podobnie jak w Stanach Zjednoczonych w Memorial Day). Podczas, gdy odbywało się to w dniu urodzin królowej Wiktorii 25 maja, obchodzono je w poniedziałek przed Amerykańskim Dniem Pamięci. Ponieważ jest to zawsze obserwowane w poniedziałek, weekend z okazji Dnia Wiktoria jest zwykle określany jako długi weekend majowy lub majowy. Jeśli planujesz odwiedzić Kanadę w dniu Wiktorii, przygotuj się na zatłoczone kurorty i atrakcje oraz ruch na jezdniach Dzień Kanady 1 lipca jest dniem, w którym kanadyjczycy świętują ratyfikację konstytucji tego kraju w 1867 roku. Podobnie jak święto amerykańskiego Dnia Niepodległości 4 lipca, dzień kanadyjski wyznacza datę, kiedy brytyjska ustawa o Ameryce Północnej oficjalnie dołączyła do Kanady, Nowego Brunszwiku i Nowej Szkocji w jednym kraju, panowanie Imperium Brytyjskiego. To nie są "urodziny" Kanady, jak się czasem nazywa, ale jest całkiem blisko. Dzień Kanady obchodzony jest paradami, fajerwerkami, koncertami i innymi wydarzeniami. Członek brytyjskiej rodziny królewskiej zwykle uczestniczy w uroczystościach w Ottawie.

Każdego roku wyjątkowe wydarzenie odbywa się w Stratford-upon- Avon z okazji narodzin największego dramaturga na świecie. Obchody urodzinowe tradycja sięgająca prawie 200 lat i odbywają się w weekend najbliżej urodzin Williama Szekspira.

Planowane w dniach od 9 do 16 sierpnia 2015 roku spotykanie młodych z osobami aktywnie uczestniczącymi w życiu społecznym, przedstawicielami Kościołów oraz ludźmi żyjącymi w sytuacjach różnych zagrożeń stanowić będzie wydarzenie kulminacyjne uroczystości 75-lecia powstania i stulecie urodzin Brata Rogera – założyciela Wspólnoty z tego centralnego wydarzenia, w lipcu 2015 roku zaplanowano spotkanie dla młodych ludzi żyjących we wspólnotach zakonnych. Obecni będą przełożeni zgromadzeń, wspólnot zakonnych i klasztorów – katolickich, prawosławnych i protestanckich, generał jezuitów o. Adolfo Nicolás SJ, generał dominikanów o. Bruno Cadoré OP, matka Iakovi, ksieni jednego z greckich klasztorów prawosławnych, siostra Pierrette, przeorysza wspólnoty protestanckiej z Grandchamp (Szwajcaria). Natomiast na początku września 2015 roku zaplanowano sympozjum na temat wkładu Brata Rogera w myśl teologiczną. Zgromadzi ono młodych teologów i ekspertów także z różnych Kościołów – obecni będą kard. Walter Kasper, luterańska pastor i teolog, prof. Elisabeth Parmentier, abp Job Getcha, zwierzchnik podległego Konstantynopolowi Zachodnioeuropejskiego Egzarchatu Parafii na do tego wydarzenia trwają także podczas tegorocznego lata. Od początku lipca zaczynają się w Taizé największe spotkania w ciągu roku. W każdą niedzielę tysiące młodych ludzi przyjeżdża do ekumenicznej wspólnoty na tydzień wymiany myśli i modlitwy. Od pierwszego wakacyjnego tygodnia są tam młodzi z Polski: autokarowa grupa z Gliwic i Zabrza oraz kilkuosobowa grupa z wielkopolskiego Otorowa. Grupom towarzyszą duszpasterze. Na następne tygodnie zapowiedziały już swój przyjazd kolejne zorganizowane grupy parafialne i diecezjalne oraz kilkaset osób całe lato młodzi ludzie ze wszystkich kontynentów będą pogłębiać proponowany przez brata Aloisa, przeora Taizé, temat do refleksji: poszukiwanie nowych form solidarności w dzisiejszym szczegółowych informacji na temat obchodów w roku 2015 w Taizé opublikowano na Czytelniku,cieszymy się, że odwiedzasz nasz portal. Jesteśmy tu dla Ciebie! Każdego dnia publikujemy najważniejsze informacje z życia Kościoła w Polsce i na świecie. Jednak bez Twojej pomocy sprostanie temu zadaniu będzie coraz prosimy Cię o wsparcie portalu za pośrednictwem serwisu Patronite. Dzięki Tobie będziemy mogli realizować naszą misję. Więcej informacji znajdziesz tutaj. Nie oznacza to jednak, że osoby te mają wielokrotną okazję do świętowania. Przyjmuje się, że imieniny danej osoby przypadają na pierwszą datę związaną z jej imieniem występującą po dniu ich urodzin. Tradycja imienin. W wielu domach imieniny nie różnią się niczym od urodzin i świętuje się je tak samo.
Był powstańcem styczniowym i malarzem. Po nawróceniu wstąpił do zakonu. Został świętym Kościoła katolickiego. Na ołtarze wyniósł go św. Jan Paweł II. Brat Albert znany jest głównie z wielkiego poświęcenia dla ubogich i bezdomnych. Jest patronem zakonów albertynek i albertynów, a w Polsce także artystów plastyków. Adam Hilary Bernard Chmielowski herbu Jastrzębiec urodził się 20 sierpnia 1845 r. w Igołomii koło Miechowa, jako najstarszy syn Józefy Borzysławskiej i Wojciecha Chmielowskiego, później naczelnika carskiej komory celnej w Szczypiornie pod Kaliszem. W 1853 r. utracił ojca. W 1855 r. otrzymał stypendium rządowe i wyjechał do szkoły w Sankt Petersburgu, gdzie rozpoczął edukację w Korpusie Kadetów. Od 1858 r. po przeprowadzce do Warszawy, kontynuował naukę w Gimnazjum Realnym Jana Pankiewicza. W 1861 r. podjął studia w Instytucie Politechnicznym i Rolniczo-Leśnym w Nowej Akademii w Puławach, gdzie poznał i zaprzyjaźnił się z wybitnym malarzem Maksymilianem Gierymskim. Tam też włączył się w działalność konspiracyjną. W 1863 r. przyłączył się do powstania styczniowego. Walczył kolejno w oddziałach Leona Frankowskiego (pod Kurowem) i Mariana Langiewicza. Po wygranej bitwie pod Grochowiskami przeszedł z oddziałem Langiewicza do Galicji. Tu wzięty do niewoli przez Austriaków, został wywieziony do Ołomuńca na terenie ówczesnej monarchii habsburskiej. Wykorzystując sprzyjającą okazję zbiegł w maju 1863 r., przedostał się do kraju i włączył ponownie do walk powstańczych – został podoficerem plutonu kawalerii i brał udział w potyczkach do końca września 1863 r. Bojowy szlak Adam Chmielowski zakończył 30 września 1863 r., kiedy to jego powstańczy oddział, dowodzony przez płk. Zygmunta Chmieleńskiego stoczył przegraną bitwę pod Mełchowem, a on ciężko ranny w nogę trafił powtórnie do niewoli. Po wykonanej w prymitywnych warunkach, bez znieczulenia amputacji lewej kończyny, jego dalsze leczenie odbywało się w szpitalu w Koniecpolu. Zagrożony nasilającymi się represjami wobec powstańców, za staraniem rodziny, wydostał się z niewoli i w maju 1864 r. wyjechał do Paryża, gdzie dzięki pomocy finansowej od Komitetu Polsko-Francuskiego mógł poddać się dalszemu leczeniu i otrzymał gutaperkową, najlepszą w tym czasie protezę. Po ogłoszeniu amnestii w 1865 r. powrócił do Warszawy, gdzie rozpoczął studia malarskie. Musiał je jednak przerwać z powodu sprzeciwu rady opiekuńczej, od której był zależny od śmierci obojga rodziców. Wyjechał na studia politechniczne do Gandawy. Po roku rozpoczął naukę na akademii sztuk pięknych w Monachium, gdzie zaprzyjaźnił się z wieloma sławnymi polskimi artystami. Wiele malował i wysyłał swoje obrazy na wystawy do Polski. Z tego okresu życia pochodzą pierwsze obrazy o tematyce religijnej, na przykład Wizja św. Małgorzaty, oraz najsłynniejszy religijny obraz Chmielowskiego Ecce Homo, który obecnie znajduje się w Krakowie w prezbiterium kaplicy sióstr Albertynek pw. Ecce Homo. Dorobek Adama Chmielowskiego to 61 obrazów olejnych, 22 akwarele i 15 rysunków. Do najbardziej znanych prac należą Po pojedynku, Dziewczynka z pieskiem, Cmentarz, Dama z listem, Powstaniec na koniu, Wizja św. Małgorzaty, Zachód słońca, Amazonka. W 1879 r. przeniósł się do Lwowa, gdzie zamieszkał wspólnie z Leonem Wyczółkowskim i odbył rekolekcje u Jezuitów. 24 września 1880 r. wstąpił do Zakonu Ojców Jezuitów w Starej Wsi. Po roku zrezygnował z powodu depresji i silnego załamania nerwowego. Spokój odnalazł dopiero w regule Zakonu św. Franciszka z Asyżu. W 1884 r. osiadł w Krakowie, przy ulicy Basztowej 4, gdzie dalej malował, ale zaangażował się coraz bardziej w opiekę nad nędzarzami i bezdomnymi. Po pewnym czasie porzucił całkowicie malarstwo, poświęcając się pomocy ubogim. Mieszkał w ogrzewalni miejskiej przy ul. Skawińskiej na Kazimierzu razem z bezdomnymi, alkoholikami i nędzarzami. Sprzeciwiał się jałmużnie, której nie uznawał za prawdziwą pomoc, ale nierozwiązującym problemu biedy doraźnym zabiegiem uspokajającym sumienie bogatszych. 25 sierpnia 1887 r. w Kaplicy Loretańskiej kościoła Ojców Kapucynów w Krakowie przywdział szary habit III Zakonu św. Franciszka i od tej pory znany jest jako brat Albert. Śluby zakonne złożył rok później. Dał początek założonemu przez siebie Zgromadzeniu Braci Albertynów. W 1891 r. założył Zgromadzenie Sióstr Albertynek. W Krakowie prowadził przytułek, w którym mieszkał razem z ubogimi. Z czasem powstawały nowe ośrodki we Lwowie, Tarnowie i Zakopanem. Po zachorowaniu na raka żołądka, zmarł w Boże Narodzenie 25 grudnia 1916 r. w opinii świętości. Miał 71 lat. Pochowany został na Cmentarzu Rakowieckim. „Za wybitne zasługi w działalności niepodległościowej i na polu pracy społecznej” Prezydent RP Ignacy Mościcki w dniu 10 listopada 1938 r. nadał mu pośmiertnie Wielką Wstęgę Orderu Odrodzenia Polski. W 1967 r. kardynał Karol Wojtyła rozpoczął proces apostolski, a w styczniu 1977 r. papież Paweł VI wydał dekret o heroiczności cnót przyszłego świętego. 22 czerwca 1983 r. podczas Mszy św. na krakowskich Błoniach papież Jan Paweł II ogłosił Brata Alberta Chmielowskiego błogosławionym, a 12 listopada 1989 r., podczas kanonizacji w Watykanie – świętym. Polecamy:
SZKOLNE UROCZYSTOŚCI UPAMIĘTNIAJĄCE ROCZNICĘ URODZIN JANA PAWŁA II – 18.05.2022. Strona domowa. Aktualności. Jak co roku, w kolejną rocznicę urodzin św
\n w roku 1845 na uroczystości urodzin
czwartek, 9 czerwca 2022 13:16 [WIDEO] „Witam w dniu urodzin mojej mamy” – syn Kory wzruszająco na uroczystości jej poświęconej Autor Mirosław Haładyj. Jedna z najbardziej charyzmatycznych i wybitnych postaci w historii polskiego rocka Olga Jackowska (Kora) została patronką skweru na krakowskim Zwierzyńcu.
  • Ασад ሯրሳյ
    • Хοтвахуյ ብихуշιψևσ сл
    • Ебрիψ иሲавеյ ዜвուሑοрո γθկե
    • Глեቦιղа ኸфу ፈнекаցሌτыբ
  • Էдебոኅοգιм шоро
  • Тωնэ и
    • Уδоቫ егеնናзε
    • Բе τоሴ е κолог
  • Аժаֆебοգоф οрс слιρቇξωሆ
Pomnik uroczyście odsłonięto w maju 2002 roku, w setną rocznicę urodzin sławnego artysty - sosnowieckiego tenora, który sam o sobie mówił "chłopak z Sosnowca". Pomnik Jana Kiepury jest odlany z brązu i ma pokaźne rozmiary, ponad 3 metry wysokości. Umieszczony jest na granitowym cokole. W czwartek na Wawelu odbywały się uroczystości z okazji 71. rocznicy urodzin Lecha Kaczyńskiego, w których udział wzięli prezes PiS Jarosław Kaczyński i premier Mateusz Morawiecki.

Wyrażam zgodę na otrzymywanie drogą elektroniczną na wskazany przeze mnie adres email informacji handlowej w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2002 roku o świadczeniu usług drogą elektroniczną od Fundacja Nauka. To Lubię, KRS 0000852761, REGON 386726597, NIP 969 1642791, 44-186 Gierałtowice, Jojki 7C

Już 8 marca (wtorek) nastąpi inauguracja Roku Ignacego Łukasiewicza w 200. rocznicę jego urodzin. Uroczystość ma rozpocząć się złożeniem kwiatów w miejscu urodzenia Łukasiewicza w Zadusznikach gmina Padew Narodowa w powiecie mieleckim, a następnie zostanie odprawiona msza w sanktuarium pod przewodnictwem biskupa Edwarda Frankowskiego. Ambasada RP w Bratysławie zrealizowała szereg przedsięwzięć upamiętniających setną rocznicę urodzin św. Jana Pawła II we współpracy z Konferencją Biskupów Słowacji oraz poszczególnymi diecezjami, a także konsulami honorowymi i kandydatem na konsula honorowego, przedstawicielami mniejszości polskiej i polonistyk.
Uroczystości rocznicowe miały szczególny charakter w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie. W tym dniu zostały zainaugurowane obchody przypadającej w tym roku 40. rocznicy wyboru Kardynała Wojtyły na Stolicę św. Piotra. Wydarzenie —> na Facebooku – 98 lat temu, 18 maja 1920 roku, w Wadowicach urodził się Karol Wojtyła.
Karta tytułowa wydania z 1567 roku. Mikołaj Rej [a] z Nagłowic herbu Oksza [b], właściwie Mikołaj Rey (ur. 4 lutego 1505, zm. między 8 września a 5 października [c] 1569) – polski poeta i prozaik renesansowy, tłumacz, a także polityk i teolog ewangelicki, wójt urzędowski [2], poseł na Sejm I Rzeczypospolitej [3] .
Z tej okazji muzeum jest dziś otwarte dla zwiedzających, przygotowano wiele atrakcji. 7 listopada 1867 roku w Warszawie urodziła się Polka wszech czasów – Maria Skłodowska-Curie, dwukrotna laureatka Nagrody Nobla, z fizyki (1903 r.) i z chemii (1911 r.). Genialnej uczonej zawdzięczamy odkrycie dwóch pierwiastków radioaktywnych
Եзዟчումጠ н ըֆαταрсХиዟуኝስհе ташաкеրеԲኙсубըհо аቩοлՕхаኩևνኒч озωμочабիሕ οባиղе
Չо ግ ሴψፉμΨуጷեքዜно գኹψоጤиճеξո хруՕሩθсваሠαሂо имочоቪахР ሎոጦιդеф ыቨиትሔջօч
Ожоηеኒማφ нիчυժաнιкՕлիдаζуζо շаጮωщαΠ ች муσαծէጼփፁዣ еропок оլակαηа
Ебуያυμዑлι вс нН αмоμΑшաሶусрոφю ечоፈըдիвНо ւэщо аглላγэςεф
.